Dit is het derde boek dat Ishiguro schreef en waarvoor hij in 1989 de Man Booker Prize ontving. In 2017 ontving hij de Nobelprijs voor Literatuur voor zijn gehele oevre.
Ishiguro is geboren op 8 november 1954 te Nagasaki en woont als sinds zijn vijfde in England.
“The Remains of the day” zoals de Engelse titel luidt geeft misschien duidelijker weer wat er door Ishiguro wordt beschreven in het boek. Het past ook meer bij het boek deze Engelse titel omdat Ishiguro de verhandelingen laat plaatsvinden rond de butler Stevens welke tijdens een reis terugkijkt op de dingen die achter hem liggen en wat er nog overblijft aan het einde van de dag. Waarbij het geen opsomming van feiten wordt maar juiste de menselijke kant naar voren komt door soms dingen vaker terug te laten komen en waarbij Stevens zijn gedachtegang uitspreekt.
De schrijfstijl past goed bij de hoofdpersoon butler Stevens er wordt op een mooie statige manier gebruik gemaakt van de taal. “Toen ik ze zojuist openschoof, was het licht buiten nog heel vaal en werd het uitzicht op de banketbakker en de apotheker aan de overkant enigszins belemmerd door een lichte nevel.”
In het begin was het wel wennen aan de schrijfstijl en de verhaallijn welke voor het gevoel traag op gang kwam, maar al na enkele pagina’s kom je steeds beter in het verhaal te zitten en kun je jezelf verplaatsen in de hoofdpersoon en zijn dagelijkse gedachtegangen. Doordat het boek maar één enkele hoofdpersoon kent leest het zeer aangenaam. De bijfiguren in het verhaal worden door Ishiguro wel zo uitgewerkt dat ze echt tot leven komen en deel uitmaken van het verhaal.
De beschrijvingen die Ishiguro doet zijn zo dat je ze kunt inbeelden en je kunt vereenzelvigen met de butler Stevens, “want toen het eenmaal tot me doordrong wat er gebeurde, was het al dusdanig uit de hand gelopen dat ik die mensen niet meer uit de droom kon helpen zonder alle aanwezigen ten zeerste in verlegenheid te brengen.”.
Butler Stevens leer je steeds beter kennen naarmate het boek vordert, door de manier waarop hij bepaalde zaken benaderd in zijn rol als butler ten opzichte van Lord Darlington, de herinneringen die hij ophaalt tijdens zijn reis en de manier waarop hij soms terugkomt op eerdere uitspraken.
Dit boek leest zeer plezierig en zet aan tot nadenken en waarschijnlijk als je het voor een tweede keer leest zal je nog meer opvallen van de onderlagen in het verhaal.
Meneer Hofstede leest 